Dag 14+15

Dag 14:
Vandaag is het 36 graden!! Ontzettend warm dus. Vanochtend hebben we weer een weg begaanbaarder gemaakt. Deze was alleen zo dicht gegroeid dat alle rangers van het park meehielpen. We stonden dus met 20 man te knippen, te zagen en te hakken. Na een half uur riep een van de rangers al, stop maar want dit is veel te heet! Daarna zijn we gaan zwemmen in een prachtig meertje. Een van de mooiste dingen die ik ooit heb gezien denk ik. De weg ernaar toe was hartstikke leuk. Ontzettend steile wegen met veel stenen en slechte paden. Het was heel moeilijk om er naar toe te rijden, maar het was echt prachtig. Ik ben daar ook van een rots van vijf meter hoog afgesprongen!! Ik was natuurlijk de enige van het vrouwelijk geslacht die dat durfde. Volgende week, als het weer mee zit, gaan we daar een nachtje slapen! Kamperen op de harde grond in een slaapzak, kan iedereen meegenieten van het gesnurk van mijn kamergenoot. Na de lunch zijn we op safari gegaan. We hebben de leeuwenfamilie weer gezien, maar ook een enorme olifantenfamilie (25 olifanten). We hebben wel een uur naar de olifanten gekeken, omdat ze allemaal tegelijk naar onder liepen voor een plons in een meertje. Ze gooiden modder over zich heen en rolden in de modder en het water. Echt super om te zien.

Dag 15:
Vanochtend hebben we zo een 4,5 uur dieren geteld in een bepaald gebied van het wildpark. Best heftig en moeilijk. Je moet constant opletten, de dieren rennen overal naar toe en je mag eigenlijk niets missen. Vooral in Kariega (zo heet het wildpark) is het tellen van dieren moeilijk aangezien er zoveel planten en bomen groeien. Daarnaast heb je ook zoeel verschillende soorten herten, zoals de Blesbok, Bush buck, Reedbuck, Eland, Impala, Kudu, Nyala, Hartebeest, Waterbuck en ga maar door. Je moet al deze verschillende soorten uit elkaar weten te halen en daarnaast ook nog alle dieren tellen. Zo heb ik maar liefst 325 impala’s geteld en 256 gnoes. In de middag zijn we opzoek gegaan naar de leeuwen. Die vonden we al snel en wat we daar hebben gezien zal ik nooit meer vergeten. De leeuwen liepen een berg op en wij reden er met de jeep achter. Toen begon Mandora, de mannetjesleeuw met de grote manen te rennen. We konden niet zien wat hij deed want de leeuwen stonden op de top van de berg en renden dus naar onder. Toen hoorden we een vreselijk gekrijs, zoals het gekrijs een speenvarken. Daarna zagen we Mandora weer boven op de berg staan met een baby pumba in zijn bek!! Francis had haar hand voor haar mond, zoiets had zij zelfs nog nooit gezien. Dit was een perfecte afsluiting van de dag natuurlijk.