Dag 22+23+24

26 maart 2015 - Kenton-on-Sea, Zuid-Afrika

Dag 22:
Ik werd wakker met spierpijn door het harde werken van de dag ervoor bij de receptie, maar het was gelukkig minder erg dan ik had verwacht. In de morgen hebben we weer geholpen bij de receptie met het planten van plantjes en het zoeken en uitgraven van planten van het park die gebruikt konden worden bij de receptie. Het was ontzettend warm vandaag dus het werk was erg zwaar. Gelukkig hoefden we in de middag niets meer te doen en zijn we op safari gegaan. We hebben de leeuwen gezien en ook nog vier olifanten die aan het badderen waren. Toen ik thuis kwam was ik hartstikke moe. Ik heb twee uur op bed gelegen, daarna gegeten en nu lig ik weer op bed. Ik voel me niet zo lekker. Ik denk dat ik teveel zon heb gezien de afgelopen drie dagen en dat ik net iets te ver ben gegaan met werken gisteren. Morgen voel ik me hopelijk weer goed.

Dag 23:
Ik voel me gelukkig al iets beter en heb besloten toch mee te gaan naar het strand. Er was vandaag een strandfeest in het plaatsje. Het zou om 12:00 beginnen. Wij kwamen aan om 15:00. Er waren wel al veel mensen, maar het personeel was nog bezig met het opbouwen van het podium haha. Dit zou in Nederland nooit gebeuren, maar ik ben het al bijna gewend hier in Afrika. Als je een taxi regelt voor bijvoorbeeld 10:00, dan zijn ze er rond 11:00. Als je om 08:00 bij de receptie afspreekt om in de tuin te werken, dan sta je de eerste 2 uur te wachten voor er iemand op komt dagen. Hier nemen ze het niet zo nauw met de tijd. Gelukkig ging de muziek op het strandfeestje rond 15:45 aan, bijna 4 uur later dan gepland maar dat mocht de pret niet drukken. Het was een leuk feestje en het was vandaag niet super warm wat ook wel even fijn was.

Dag 24:
Het was weer een heerlijke zondag. De zon scheen en er was geen wolkje aan de lucht. Een mooie aan-het-zwembad-hang-dag dus. In de middag hebben we nog een braai (Afrikaanse barbecue) gehad in onze tuin om nog een keer te proosten op de mensen die morgen vertrekken. Ook Nadine zal morgen weer vertrekken, helaas. Na de braai ben ik naar de boomhut gegaan om even alleen te zijn, te genieten van het uitzicht en om lekker te lezen. Toen ik aan het lezen was kwam er ineens een aap in de boom waarin ik zat. Nog geen 2 meter van me af ging de aap op haar buik liggen en bleef me maar aanstaren. Ze was zo dicht bij dat ik het best wel een beetje spannend vond. Ik durfde niet te bewegen. Maar ze bleef daar maar zitten en ze bleef maar staren, toen ben ik toch maar naar onder gegaan. Een ervaring om nooit te vergeten.

Foto’s