Dag 48+49

Dag 48:

Vanochtend hebben we een game count gedaan. Dit houdt in dat je alle dieren in een bepaald gebied telt. Kariega Private Game Reserve bestaat uit drie gebieden, Kariega East, Kariega West (hier woon ik) en Harvestvale. De vorige keer dat we een game count deden, hebben we alle dieren in Kariega East geteld. Vandaag hebben we alle dieren in Harvestvale geteld. Dit duurde maar liefst vijf uur! Op sommige plekken zaten wel 80 impala’s bij elkaar. Je kunt je voorstellen dat je dan drie keer moet checken of je er echt geen gemist hebt. Het getal moet kloppen! We waren laat terug voor de lunch en hadden daarom maar een korte middag. Het doel van de middag was Mandora, de mannetjes leeuw, te vinden omdat hij vlak bij ons huis zou moeten zitten. We konden hem niet vinden en hebben hem toen proberen op te sporen via zijn halsband. Dit was nog niet zo makkelijk… Het signaal was steeds het sterkst naar rechts toe, waardoor we maar rondjes bleven reden. Frances zei al: ‘Mandora is playing with us!’ Dit werd al helemaal bevestigd toen we Mandora op een berg zagen liggen, uitkijkend op ons. Slimme leeuw dus, hij zal wel gelachen hebben. ‘s Avonds zijn we naar Kenton gegaan voor de wekelijkse pizza avond. Het was erg gezellig en we hebben geproost op mijn geweldige tijd in Kariega. Toen we naar huis gingen had ik het toch wel erg moeilijk. Ik realiseerde me dat het écht bijna voorbij is en dat ik over twee dagen naar huis vlieg. Gelukkig kon Frances me opvrolijken tijdens de night drive die we ook nog gepland hadden staan. We wilden Mandora weer vinden, wat helaas niet gelukt is. Wel hebben we genoten van de prachtige sterrenhemel. Er was totaal geen maanlicht, waardoor de sterren en zelfs andere planeten goed zichtbaar waren. Mooie afsluiter! Toen we thuis kwamen, hoorden we Mandora van heel dichtbij brullen. Hij heeft ons vanaf dat moment niet meer met rust gelaten.

Dag 49:

Om twee uur ’s nachts werd ik wakker van de nog steeds brullende Mandora. Pas rond drie uur werd het stiller en kon ik weer slapen. In de ochtend hebben we twee uur lang onkruid uit de grond getrokken. Het gaat om de black waffle plant. Deze plant is een exotisch soort en neemt veel water op, waardoor andere plantsoorten te weinig water krijgen. Daarna zijn we gaan kijken naar de dode impala die we afgelopen dinsdag voor een camera hebben neergelegd. Helaas was de impala nog niet aangeraakt, dus ook geen luipaarden op de foto. We laten de camera voor de zekerheid nog een paar dagen hangen. Onderweg naar huis kwamen we alle zes de neushoorns tegen die in Kariega East leven!! Twee vrouwtjes met elk een baby, een volwassen mannetje en een “tiener” mannetje. Dit “tiener” mannetje is de neushoorn die een aantal weken geleden verstoten is door haar moeder en die we twee weken terug wilde verdoven voor zijn hoorn. Dit mannetje is verstoten omdat zijn moeder een andere baby heeft en dus zijn eigen leven moet gaan lijden. Het mannetje probeerde terug te komen, maar dit pikte mama neushoorn niet. Ze rende achter hem aan en verstootte hem. Zelfs de baby rende achter het mannetje aan. Heel zielig gezicht! In de middag was het tijd voor mijn alweer laatste safari. Het was een van mijn beste safari’s die ik hier heb gehad! Tijdens de lunch hoorden we Mandora weer, we wisten dus dat hij vlak bij moest zijn. Toen we ons hek van de tuin dicht maakten en in de jeep stapten, zagen we Mandora ineens aan komen lopen! Nog geen 50 meter van ons huis vandaan. Daarna kwam hij dichterbij en pakte voor onze neus een dood beest op. Het was een baby wrattenzwijntje, je weet wel, Pumba van de Lion King. Het is al de 2e keer dat ik dit meemaak en dat in 7 weken. Mandora at het beest vlak naast ons huis op. Daarna hebben we de andere vier leeuwen gevonden. Zij zagen er erg mager uit. Vooral de zoon van Mandora, zijn ribben kon je tellen. Dit komt omdat Mandora zijn zoon als laatst of helemaal niet laat eten. Dit heeft met rang te maken, familie of geen familie, Mandora is de baas. Daarna kwamen we vrij snel één olifant tegen. Toen we hem wilden passeren met de jeep draaide hij zich om, maakte een hard geluid, rende naar ons toe en flapperde met zijn oren! Frances drukte het gaspedaal hard in, best een beetje eng als er zo een groot beest langs de jeep staat. Verderop zagen we heel de olifantenfamilie. Een aantal jonge mannetjes waren aan het zwemmen in een meertje. Dit was zo leuk om te zien, nog leuker dan de olifanten die in de modder speelden. Ik dacht dat ik al veel had gezien, maar dit overtrof alles. De olifanten waren aan het stoeien in het water, elkaar kopje onder aan het duwen, aan het trekken aan elkaars slurf en staart en elkaar aan het besproeien met water. Dit was natuurlijk de beste afsluiting die ik kon wensen!! In de avond heb ik Frances verrast met een groot stuk taart. We zijn hele goede vriendinnen geworden en hebben veel gemeen. Zo houden wij bijvoorbeeld allebei erg van snoep, chips, cake, koekjes enzo. Ik wilde haar iets geven om haar te bedanken, maar bedacht toen dat samen een stuk cake eten veel persoonlijker is. Ze vond het ontzettend leuk en vertelde dat ik een echte vriendin van haar ben geworden en dat ze met geen enkele vrijwilliger zo een goede band heeft gehad als ze met mij heeft. Morgen moet ik afscheid nemen van haar, dat wordt dus tranen met tuiten.    

Ps. deze twee verslagen gaan over gisteren en eergisteren. Ik heb maar even Wifi hier, dus ik kan het verslag van vandaag waarschijnlijk niet vanavond op internet zetten. Komt er morgen of overmorgen aan. Om 23:00 uur vertrek ik terug naar Nederland.